Η Μάγισσα

 

Ανάλωσα τα χρόνια μου, σε μπάρκα φορτηγά.

Τον κόσμο βόλτες έφερα, σ’ Ανατολή και Δύση,

για να ‘βρω μάγισσα καλή, τα μάγια να μου λύσει.

6 Δεκέμβρη του κάθε χρόνου.

 

Ψέματα. Πολλά ψέματα και η αλήθεια στο απόσπασμα.

Διαστρεβλωμένη αιμορραγεί κι έχει τα μάτια ανοικτά.

Δεν την φοβίζει του όπλου ο κρότος, ούτε ο θάνατος,

Τα χαμόγελα των παιδιών, έχουν νικήσει το φόβο

και σηκώνουν ψηλά στον ουρανό την αλήθεια.

Σαν τον ήλιο το καταμεσήμερο.

Σαν ολόγιομο φεγγάρι τη νύχτα.

Σαν μια κόκκινη σημαία της ελπίδας.

Ψέματα. Πολλά ψέματα, μα η αλήθεια αντέχει.

Έχει ρίζες βαθιές

και κλωνάρια γερά

και θα ανθίσει.

Την αλήθεια, “δεν την σκιάζει φοβέρα καμιά”,

κι ας ορμούν να την φάνε, ζωντανή τα σκυλιά.

Ψέματα. Πολλά ψέματα, μα θα γίνουνε βόλια,

σαν θα λάμψει η αλήθεια και τον φόβο χτυπήσει.

όταν γίνουμε όλοι παιδιά κι ας χτυπούν με πιστόλια

6 Δεκέμβρη 2020

Διαδρομή Ονείρων

 

Τις νύχτες με τα όνειρα, ονειροταξιδεύω

και της ζωής μικρές χαρές, στον ύπνο μου γυρεύω.

Μπάρκο - Ξέμπαρκο

 

Οι μέρες του ξέμπαρκου περνάνε πολύ γρήγορα. Σαν νεράκι γάργαρο στη κατηφόρα και όσο πλησιάζει η μέρα του αποχωρισμού, στερεύει η χαρά και το χαμόγελο από τα χείλη. Το απαραίτητο μπάρκο, σκορπίζει πόνο βαρύ κι αβάσταχτο στα σπίτια μας. Δεν συνηθίζεται ο χωρισμός κι ας τον ζούμε τόσα χρόνια. Ποτέ δεν λιγοστεύει όσα χρόνια κι αν περάσουν κι ας έχει γίνει μια ρουτίνα. Κάθε φορά, είναι σαν την πρώτη φορά που αναγκαστήκαμε να αποχωριστούμε τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Στα πρώτα μας μπάρκα, ανύπαντροι ακόμα, τους γονείς μας και τους φίλους. Αργότερα γυναίκα και παιδιά.

Ναυάγιο

 

Αγριεμένος ο Ειρηνικός και οι κυκλώνες είναι στο φόρτε τους. Δεν προλαβαίνει να περάσει ο ένας και ακολουθεί ο επόμενος. Ταξιδεύαμε από Αργεντινή με προορισμό την Ιαπωνία. Το φορτίο καλαμπόκι, ως συνήθως. Καλά είχαμε περάσει στην Bahia Blanca και ήρθε η ώρα να πληρώσουμε τις αμαρτίες που είχαμε κάνει. Περάσαμε τα στενά του Μαγγελάνου. Ένα πέρασμα όμορφο, σαν έχεις πλοηγό που γνωρίζει τις κακοτοπιές του. Λίγο πριν ανοιχτούμε στον απέραντο ωκεανό, ο πλοηγός μας ευχήθηκε καλό ταξίδι και ικανοποιημένος από τα δώρα του καπετάνιου, τον συμβούλεψε να προσέχει, γιατί δεν είναι καλή εποχή για αυτό το ταξίδι. Μη λυπηθείς μίλια του είπε. Συνέχισε βόρεια, παράλληλα με τις ακτές της Χιλής κι όταν ψηλώσεις, τότε να τραβήξεις για τον προορισμό σου.

Ταξιδεύοντας και δίπλα μας πιρόγες

 

Περαστικοί από το λιμάνι του Πειραιά, με ένα φορτηγό πλοίο. Με μειωμένη ταχύτητα πηγαίναμε προς τη ράδα και ήταν καλοκαίρι. Η Πειραϊκή στα δεξιά και πολύ κοντά μας. Οι στεριανοί έκαναν τις βόλτες τους στην παραλιακή και άλλοι έπιναν τα ούζα τους στα παραθαλάσσια ουζερί του λιμανιού. Ζήλια εμείς για αυτούς, ζήλια αυτοί για εμάς τους Ναυτικούς, τους τυχερούς. Χωρίς να ακροβολίσουμε, μας πλησίασε μια φορτηγίδα που μας έφερνε τα spare για την μηχανή. Όπως ήρθε, έτσι έφυγε. Χωρίς καθυστέρηση και το καράβι συνέχισε το ταξίδι του, αποφεύγοντας τα άλλα πλοία του αγκυροβολίου, μανουβράροντας επιδέξια ο καπετάνιος.