Ένα ποντικάκι, τόσο δα μικρό,
άφησε σημάδι πάνω στο γλυκό.
Νόστιμο είναι το γλυκό, σ’ όλους μας αρέσει,
μα στο λέω να το ξέρεις, κάποιο δόντι θα πονέσει.
Το γλυκό δεν το ‘φτιαξα, ποντίκι μου για σένα,
και ούτε θέλω να σε δω, με δόντια χαλασμένα.
Για το καλό σου ποντικέ, κάνε μου τη χάρη,
μη δαγκώνεις το γλυκό, που ‘χω στο πατάρι.
Δεν ακούς τις συμβουλές κι όλο ροκανίζεις,
πονηρά χαμογελάς και κλέφτικα σφυρίζεις.
Μια από τις πολλές, θα πιαστείς στη φάκα,
πάντα έτσι γίνεται, ποντικέ μου βλάκα.
Άδικα σε συμβούλευα και μες στη φάκα μπήκες,
χαλάσανε τα δόντια σου και το μπελά σου βρήκες.
Τώρα θα ξερογλείφεσαι, ποντικάκι αλήτη,
μα το πουλί το έξυπνο, πιάνεται απ’ τη μύτη.
Ατλαντικός, 5 Μάη 2008
Λίγο πριν το ξέμπαρκο
