Άτιτλο 28

 

              Άτιτλο 28

 

Μάρτη στη Μαύρη θάλασσα,

Απρίλη στο Αιγαίο,

χρόνια πολλά ς’ ωκεανούς,

να ζήσω ήταν μοιραίο.

Κάποτε με γκαζάδικα,

την άλλη με ποστάλι

και τώρα πλώρη στο Νοτιά,

με φορτηγό, έχω βάλει.

Όλο το κόσμο γύρισα,

βαρέθηκα τις ρότες,

χάρτες, εξάντες κι almanac,

των λιμανιών τις βόλτες.

Τι έχασα, τι κέρδισα?

Ένας θεός το ξέρει,

μπορεί κι ο μάγος ο τυφλός,

που γνώρισα στ’ Αλγέρι.

Μα τώρα, ένα λαχταρώ,

άγκυρες να φουντάρω

κι άλλη φορά, καπνό βαρύ,

ποτέ να μη φουμάρω.

Όλα αυτά που πέρασα,

στους νέους να διηγούμαι.

Σ’ αυτούς που ονειρεύονται,

Πλοίαρχοι να γεννούνε.

Πίκρες θαλασσινές πολλές

και λίγες χαρές θυμούμαι.

Ίσως αλλάξουν όνειρα,

μόνοι τους να μη ζούνε.

 

              15 Νοέμβρη 2000

Άτιτλο 19

 

              Άτιτλο 19

 

Όλη τη νύχτα στο όνειρο μου,

στον χαμένο το καιρό μου,

πειρατές με κυνηγούσαν,

λύτρα και χρυσό ζητούσαν.

Να γλυτώσω δίδω μάχη,

στων ονείρων μου τη ράχη.

Με πειρατές και με κουρσάρους,

μ’ ένα τσούρμο από βαρβάρους.

Μ’ αφρικάνικα μαχαίρια

και με ξύλινα σπαθιά,

ναυμαχία με πιρόγες,

μες στου ύπνου τα βαθιά.

Τ’ όνειρο μου εφιάλτης

κι ένας πειρατής σακάτης,

με μαχαίρωσε.

Ένας μάγος μ’ ένα χάδι,

πριν να φτάσω ως στον Άδη,

με λευτέρωσε.

Μια γοργόνα στο κατάρτι,

σκλάβα του αρχιπειρατή,

μου κουνάει την ουρά της,

λευτεριά ζητά κι αυτή.

Με τη μαχαιριά στη πλάτη

απ’ του σακάτη το σπαθί,

σάλτο κάνω και την λύνω,

πριν η γοργόνα τρελαθεί.

Έσκυψα να τη φιλήσω,

φιλικά να της μιλήσω,

μα η γοργόνα μου εχάθη,

μες στης θάλασσας τα βάθη.

Παίζει ο μάγος τη φλογέρα,

κι εγώ αρπάζω τη παντιέρα.

Στο όνειρο μου θα την βάλω,

να ‘χω πειρατών σινιάλο.

 

                         02. Σεπτέμβρη 2000