Παραμονή Πρωτοχρονιάς

Καράβι που τραβάς, ρότα για Σαλονίκη

να δώσεις χαιρετίσματα στην όμορφη Βερενίκη.

Πες της πως δεν την ξέχασα και πάντοτε ρωτώ,

τ’ άστρα μεσοπέλαγα και την αναζητώ.

Φεύγει ο παλιός ο χρόνος,

μα ο Ναύτης πάντα μόνος.

Ονειρεύεται στεριές

ξεχασμένες αγκαλιές.

Παίζουνε χαρτιά και ζάρια,

στη στεριά τα παλικάρια,

μα οι Ναύτες στις βαρδιόλες,

κάνουν βάρδια και τις σχόλες.

Ο παλιός ο χρόνος φεύγει και οι Ναύτες στο τιμόνι

και του χρόνου τέτοια μέρα, πάλι οι Ναύτες θα ΄ναι μόνοι.

Οι ευχές οι πελαγίσιες σπάνια φτάνουν στη στεριά,

χάνονται στο άγριο κύμα και στη μπόρα του Βοριά.

                                                          Ατλαντικός

                                                     31 Δεκέμβρη 2007

Χειμώνας στο Νησί

Δεν πέρασε το πλοίο της γραμμής,

στη προκυμαία νύσταξαν τα φώτα.

Είχες καιρό στα στέκια να φανείς.

Πάμε να πιούμε καμμιά βότκα?

Συμβαίνει ταχτικά κάθε χειμώνα.

Μας κάνουν πλάκα του Ολύμπου οι Θεοί

κι η τρίαινα η σκαλιστή, του Ποσειδώνα.

Κόντρα στο πείσμα των Θεών και του καιρού,

θα ‘ρθεί σε λίγο μια ολόγυμνη Γοργόνα.

Μαζί της θα σαλπάρουμε ταξίδι με το νου,

σε πέλαγα αταξίδευτα, στο μάτι του κυκλώνα.

Είναι η ζωή μας στο νησί,λίγες αράδες.

κι από όνειρα εμείναμε ορφανοί.

Χειμώνιασε και φέτο στις Σποράδες

                    Τελευταία μέρα του ‘93

Ονείροπερπατήματα

Στις γειτονιές του ουρανού ονειροπερπατούσα

Κι ολονυχτίς στον ύπνο μου, τη Γη αναζητούσα.

Ύπνε γιατί με τα’ όνειρο, στον ουρανό με πήγες

κι έχασα τις αγάπες μου και τις χαρές τις επίγειες.

Τ’ άστρα ποτέ δεν ζήλεψα, ούτε τους γαλαξίες,

γιατί αυτά που λάμπουνε, δεν έχουν όλα αξίες.

Ψηλά και στα ουράνια, ποθούν να ανέβουν άλλοι,

μα εγώ στη Γη σαν περπατώ, ψηλά ‘χω το κεφάλι.

Όνειρο χάρη σου ζητώ, στη Γη κατέβασε με

κι ένα ερωτικό φιλί, αν θέλεις κέρασε με.

                                                                      Setubal

                                                                  16/12/2001