Παραμονή Πρωτοχρονιάς

Παίζω στο πιάνο μου χαρούμενο σκοπό.

Γέμισε η αυλή μου με φεγγάρι.

Ένα τραγούδι όμορφο θα πω,

σαν του γιαλού,λευκό μαργαριτάρι.

Απλώνω της ελπίδας τα πανιά,

αφήνω τον καιρό κι όπου με πάει.

Καινούργιος χρόνος πάλι απόψε αρχινά.

Αλήθεια πως περάσαν τόσοι άλλοι?

Το παραθύρι της καρδιάς μου ανοιχτό.

Είχα καιρό να νοιώσω τόσο ωραία.

Το αεράκι που φυσά, είναι αρκετό

κι η συντροφιά μας,όμορφη παρέα.

Πριν λίγο ε-σταμάτησε η βροχή.

Λάμπουν στο φως οι τελευταίες στάλες.

Καινούργια ας κάνουμε απόψε μια αρχή,

του ουρανού,ν’ ανέβουμε τις σκάλες.

Όλες τις νότες μου θα βγάλω στο σεργιάνι

και τις βαρκούλες θα στολίσω στο λιμάνι.

Στις φαντασίας μου το κόσμο θα βρεθώ.

Έχω καιρό,ως το πρωί να ονειρευτώ.

                    Ινδία – 27 Δεκέμβρη ‘93

Στις σκοτεινές Γέφυρες των πλοίων

                     1

Στις σκοτεινές Γέφυρες των πλοίων

και στα νυχτερινά υπερπόντια ταξίδια,

απλώνουν τα όνειρα,γίνονται στρόγγυλα

και προσπαθούν να ξεπεράσουν τον ορίζοντα.

      

                    2

Στις σκοτεινές Γέφυρες των πλοίων,

οι σκέψεις χάνονται στο κύμα.

Μουσκεμένες σαν τελειώσει η βάρδια,

με την ανάσα τις στεγνώνουμε.

                    3

Στις σκοτεινές Γέφυρες των πλοίων,

Όταν ο κεραυνός μαχαιρώνει την ελπίδα,

σκύβει το φεγγάρι και προσκυνά,

το ματωμένο πέλαγος.

                   4

Στις σκοτεινές Γέφυρες των πλοίων,

η συντροφιά της μοναξιάς,τον άνθρωπο σκοτώνει.

Μάθαμε τη γλώσσα των άστρων

και σκοτώσαμε τη μοναξιά.

                   5

Στις σκοτεινές Γέφυρες των πλοίων,

Μάρτυρας της ομορφιάς του αχανούς πελάγου,

που το χαϊδεύει απαλά ο ήλιος πριν να δύσει.

Μαζεύομε το πορφυρένιο χρώμα και αναμένουμε

                                        το επόμενο χάραμα.

                           Φλεβάρης ‘94

Εφαλτήριο

Η αμφισβήτηση των Λαών,

για την «παντοδυναμία των ισχυρών»,

είναι το πρώτο βήμα στο χορό.

Ακολουθεί η πίστη για το δίκιο

και συγχρονίζονται τα βήματα,

στο ρυθμό της Επανάστασης.

Λάβαρα κόκκινα ανεμίστε.

Πανανθρώπινα όργανα ηχήστε.

Όλοι οι Λαοί να σύρουν τον χορό.

Τραγούδια να χορέψουν της Ανάστασης.

                              Ατλαντικός

                               26/06/96

Η Αγάπη είναι παντού

Τι είναι αυτό που το λέμε αγάπη?

Μήπως

Ένα κυκλάμινο στην σκιά των ματιών σου.

Μια ανεμώνη κι ένα κρινάκι την άνοιξη.

Η μαργαρίτα που ρώτησα αν μ’ αγαπάς.

Οι δροσοσταλιές στη κάψα του καλοκαιριού.

Μια χούφτα δροσερό νερό στην έρημο.

Το χαμόγελο όταν ονειρεύεσαι.

Το όνειρο που με φέρνει κοντά σου.

Φυλακή

Όλοι η Γη μας φυλακή και μεις φυλακισμένοι,

με μια κλωστή τη λογική, την έχουνε δεμένη.

Έχασαν το νόημα οι λέξεις κι οι αισθήσεις

και θα σε ‘πούνε και τρελό, αν λευτεριά ζητήσεις.

                                                Ινδικός Ωκεανός

                                                       Μάης  2006