Ποτέ μου δεν αγόρασα δώρα για να θυμάμαι,
τα πόρτα που
ταξίδεψα, στα πέλαγα του κόσμου.
Τέτοια δεν
έχω ενθύμια και όμως δεν λυπάμαι,
γιατί ποτέ
δεν λησμονώ, τη μυρωδιά του δυόσμου.
Με
αναμνήσεις ζωντανές, ξυπνάω και κοιμάμαι,
Πώς να
αγοράσεις τα φιλιά, ενθύμιο για να ‘χεις?
που δεν
μπορείς στα χέρια σου, ποτέ σου να τα πιάσεις.
Αυτά που η
μνήμη κράτησε, αυτά μόνο μου φθάνουν.
Μες στη
καρδιά μου φυλαχτά, τα έχω σαν εικόνες,
που οι
Ναυτικοί προσεύχονταν , σαν έπιαναν τυφώνες.
Ποτέ μου δεν
εζήλεψα, κοράλλια ν’ αγοράσω,
και ούτε μια
πίπα σκαλιστή, μαχαίρι απ’ το Μαρόκο.
Στο κάθε
πόρτο που έπιανα ποθούσα, να αγκαλιάσω,
κι ότι μου
στέρησε η Ζωή, το πλήρωνα με τόκο.
Μες στη
καρδιά φωλιάζουνε, αυτές οι αναμνήσεις,
και τους
μιλάω το πρωί και μου μιλούν το βράδυ,
τις βλέπω
ολοζώντανες και μέσα στο σκοτάδι.
Γούβες 24 Μάη 2021
