Ορθοστατών και Ορθοβαδίζων

 

Ορθοστατών και ορθοβαδίζων , πορεύσου τη ζωή σου,

με συμβούλεψαν.

Κι αν σου φανεί ο δρόμος δύσκολος,

μη πτοηθείς.

Σβήσε τη λέξη απογοήτευση από τη σκέψη σου.

Ρίξε σπόρο στο κενό που άφησε,

του δίκιου, του αγώνα για το δίκιο.

Θα καρπίσει.

Αν δεν προλάβεις τη σοδειά,

μη λυπηθείς.

Θα την τρυγήσουν  οι δικοί σου τρυγηστάδες.

Ο Άνθρωπος αντέχει στα δύσκολα, μου έλεγαν συχνά,

κι έπαιρνα δύναμη από τα Ποιήματα τους.

Οι λέξεις Φως, με οδηγούσαν στο σκοτάδι,

και μου έδιναν το χέρι τους, στα δύσκολα.

Ακολουθούσα την ανάσα

και τους κτύπους της καρδιάς τους.

Πορεύτηκα μαζί στους κακοτράχαλους δρόμους,

του Αγώνα, για ένα δίκαιο κόσμο.

Για μια μπουκιά ψωμί

κι ένα καθαρό πουκάμισο.

Για ένα χαμόγελο,

σαν ανθισμένο τριαντάφυλλο.

Δεν μετανιώνω που δεν κατάφερα,

να φθάσω στη κορυφή.

Θα συνεχίσουν κι άλλοι,

τον δρόμο που χάραξαν με λέξεις.

Των Ποιητών το δρόμο.

Τον λεξόδρομο.

Του Ρίτσου, του Γκάτσου, του Ελύτη,

Του Μαγιακόφσκι, του Νερούντα

και του Βάρναλη.

Του Αγγουλέ , του Παλαμά και του Σεφέρη.

Οι νέοι συνεχιστές του όμορφου δρόμου,

με βήματα σταθερά,

και με το δίκιο αγκαλιά, για αποκούμπι,

στη δικαίωση θα φθάσουν.