Το άδειο παγκάκι

 

            

Στενός ο δρόμος της ζωής και την «ελπίδα»,

μες σε πανέρι την πωλούν στη λαϊκή.

Κάλπικη, σαν ψεύτικα στολίδια

και πένθιμη στο βάθος η μουσική.

 

Έμποροι – φονιάδες και βαποράκια,

τις δόσεις λογαριάζουν με το ζύγι.

Ο θάνατος στα σκοτεινά σοκάκια,

τρύπες μπροστά στα μάτια μας ανοίγει.

 

Κι άλλος νεκρός με σύριγγα στο χέρι

και το παγκάκι μες στο πάρκο αδειανό.

Πως να γλιτώσει του θανάτου το καρτέρι.

μπροστά και πίσω, ένα ατέρμονο κενό.

 

Με δίχως δύναμη κι ελπίδα είχε μείνει,

ούτε κουράγιο είχε στη καρδιά.

Δικός του ήταν ο κόσμος που αφήνει,

μα κάποιοι του τον κλέψαν μια βραδιά.

 

Μη ψάχνουμε να βρούμε το ποιος φταίει.

Δικαιολογίες ψεύτικες θα βρούμε ένα σωρό.

Υπόσχεση να δώσουμε στη Μάνα του που κλαίει,

πως θα βρει ζωή τ’ όνειρο κι ελπίδα το κενό.

 

                                    30 Μάη ‘94

         

 

Δεν θέλουν φως, στου τούνελ την άκρη

και θέλουν το ΚΕΘΕΑ να το διαλύσουν.

Θέλουν στα μάτια μας να τρέχει πάντα δάκρυ,

και την ελπίδα για Ζωή, να μας στερήσουν.

Δως μου το χέρι σου, πιάσ- το δικό μου,

μαζί θα φθάσουμε, σε ξέφωτο δρόμου.

Το φως που ψάχνουμε, μαζί θα δούμε,

κι αν κάναμε λάθη, το δίκιο θα βρούμε.

 

                                    15 Απρίλη ΄21