Ένας γέρο Ναύτης ονειρεύεται

 

 

Ματόφρυδο  της νύχτας το φεγγάρι.

Ο γέρο Ναύτης το τσιμπούκι του φουμάρει,

κι ένα καράβι ταξιδεύει στ’ ανοιχτά.

στο καφενέ και μ’ αναμνήσεις ξενυχτά.

Με φουρτούνες και τυφώνες,

πάλεψε πολλές φορές.

Και στων λιμανιών τις πιάτσες,

οι αναμνήσεις ζοφερές.

Στο καράβι που περνάει,

ταξιδεύει νοερά.

Η καρδιά του δεν γερνάει

κι η ψυχή έχει φτερά.

Σάπιο των γηρατειών το παλαμάρι,

δεν τον κρατάει στη στεριά.

Νοιώθει που σαν  παλικάρι

 μπάρκαρε για Μπαρμπαριά.

Σπάει τους κάβους και σαλτάρει,

και ζηλεύουν οι κουρσάροι.

Στο όνειρο του ταξιδεύει

και χαρές της νιότης κλέβει.

Χάθηκε όμως το φεγγάρι,

χάθηκε και το καράβι.

Έσβησε και το τσιμπούκι

κι έκλεισε και το κουτούκι.

 

                    Γούβες 21 Μάρτη 2021.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ατιτλο 11

  Κάτω από τη φυλλωσιά , του γέρο πλάτανου, σμίγοντας τα όνειρα μας, χτίζαμε το Μέλλον. Ήταν ανθρώπινα, ζεστά και σαν το μπόι ...