Πελάγου Σκέψεις

 

 

Στο αχανές το πέλαγος, οι σκέψεις αρμενίζουν,

ωσάν τους γλάρους λεύτερες τον κόσμο ατενίζουν.

Πότε τραβάνε προς Βορρά και φθάνουνε στο Νότο,

κι αν ο πουνέντες τις τραβά, αυτές τραβούν σιρόκο.

Με το φεγγάρι συντροφιά, τις νύχτες ταξιδεύουν

και στων κυμάτων τις κορφές, ανέμελες χορεύουν.

Η λευτεριά των σκέψεων, σαν την βεντάλια ανοίγει

κι η σκέψη η ελεύθερη, με τη σκλαβιά δεν σμίγει.

Κάλιο τους πρέπει ένας πνιγμός, τη λευτεριά αν χάσουν,

γιατί αν ζήσουν στη σκλαβιά, απ’ το καημό θα σκάσουν.