Στο ανοιχτό το
πέλαγος, οι σκέψεις αρμενίζουν,
ωσάν τους
γλάρους λεύτερες τον κόσμο ατενίζουν.
Πότε τραβάνε
προς Βορρά και φθάνουνε στο Νότο,
κι αν ο
πουνέντε τις τραβά, αυτές τραβούν σιρόκο.
Με το
φεγγάρι συντροφιά, τις νύχτες ταξιδεύουν
και στων
κυμάτων τις κορφές, ανέμελες χορεύουν.
Η λευτεριά
των σκέψεων, σαν την βεντάλια ανοίγει
κι η σκέψη η
ελεύθερη, με τη σκλαβιά δεν σμίγει.
Κάλιο της
πρέπει ένας πνιγμός, τη λευτεριά αν χάσει,
γιατί αν
ζήσει στη σκλαβιά, απ’ το καημό θα σκάσει.
18/Ιούνη 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου