Μοναξιά

Σε μια βραδιά αφέγγαρη, στ’ ωκεανού τη μέση,

κάνω ευχή να σμίξουμε,μα άστρο δε λέει να πέσει

Αχ! πέσε πεφταστέρι μου, καν΄η ευχή να πιάσει

κι ότι ποθώ με τ΄ όνειρο, στον ύπνο μου να  φθάσει

Καπνίζω σέρτικο καπνό, πίνω φθηνό ουίσκυ,

αυτό που μόνο μπόρεσα στη ζούλα για να βρω,

και ζαλισμένος σκέφθηκα, τίποτα δεν μ’ ανήκει,

γι’ αυτό με ελπίδες ψεύτικες, περνάω τον καιρό.

Μπερδεύω ρότες, μπούσουλες και χάρτες ναυτικούς

κι άδικα ψάχνω για να βρω ανθρώπους πιστικούς

Την Βερενίκη στ’ ουρανού το θόλο  ξεχωρίζω,

κι αφού ακόμα αυτό μπορώ, πως θα σε βρω ελπίζω.

Μ’ ελπίδες όμως η ζωή, δεν φθάνει στην Ιθάκη

κι ούτε τη βάρκα κυβερνάς, μ’ ένα σπασμένο διάκι.

Κάλλιο λοιπόν ένας πνιγμός σε πέλαγο βαθύ,

                                   εκεί το ξόρκι το κακό, μπορεί και να λυθεί.

                          

                                             Fujairah anchorage

                                              22/02/2009