Πάλι μαζί

Χαμένος εσύ,στης πόλης τους δρόμους.

Χαμένος εγώ,σε άγνωστους κόσμους.

Σε σπασμένους καθρέπτες,ραγισμένες μορφές,

με καινούργιες ιδέες κι αντιλήψεις παλιές.

Εφιάλτης ονείρου,η νυχτερινή διαδρομή

και της σκέψης οι δρόμοι,έχουν πάθει ρωγμή.

Τα συνθήματα ξεθώριασαν στους τοίχους

κι οι ποιητές,ξεχάσανε τους στίχους.

Κερδισμένες παρτίδες και χαμένες πατρίδες,

0ι παλιές μας αφίσσες,σε ρολό τυλιγμένες.

Ποιός ξέρει που μας παν’ τα βήματα μας

κι αδρανείς ακολουθούμε τη σκιά μας.

Σ’ έψαχνα στα συντρίμια των χαμένων ελπίδων

και στις καθημερινές αναζητήσεις των εφημερίδων.

Στο Κερατσίνι,στη Δραπετσώνα,στην Ιωνία,στον Κολωνό

κι ήσουνα δίπλα μου σαν τότε,κάτω από ‘να κόκκινο πανώ.                      

                                          

                                      10 Μάρτη ‘94