Αντάμωμα στον Ωκεανό

Ήρθες απόψε στη βαρδιόλα να με δεις,

σε βάρδια ωκεάνια, μεσάνυχτα και κάτι.

 Κρυφοκοιτάζει o Sirius ,o  αναιδής

κι όλο σου κλείνει πονηρά το μάτι.

Την ομορφιά σου ζήλεψε και τ άσπρο σου φουστάνι

και τα μαλλιά που ανέμελα, ριγμένα είχες στους ώμους.

Θαρρούσε με τη λάμψη του, πως θα σε ξετρελάνει,

γιατί δεν ήξερε της Γης, του Έρωτα τους νόμους.

Δεν ήρθες μεσοπέλαγα για να φλερτάρεις άστρα.

Τον Ναύτη σου ήρθες για να δεις, που μήνες ταξιδεύει,

και το καημό της μοναξιάς,  πλέκει  σαν σαλαμάστρα

κι ότι ποθεί στον ύπνο του και στ’ όνειρο γυρεύει.

Σε σύννεφο περαστικό, έκρυψε τη ντροπή του

και έψαχνε της ήττας του, να βρει άκρη του μίτου.

Εκεί του είπε ο Aldebaran, που του κρατούσε τσίλια,

αγάπη δεν κερδίζεται, που δεν λογιάζει μίλια.