Παίζω το κομπολόι μου, μα δεν μετρώ τις χάνδρες,
στα δάχτυλα μου έπαιξα, της γειτονιάς τους άνδρες.
Στη Κοκκινιά γεννήθηκα, μεγάλωσα στη τρούμπα,
κι άνδρας δε γεννήθηκε, που θα με φέρει τούμπα.
Εγώ σαν Πειραιώτισσα, ζοριλίκια δεν σηκώνω,
γιατί ‘χω βάρκα στο γιαλό και τα πανιά απλώνω.
Με τα πανιά στο άλμπουρο και τον αέρα πρμα,
είμαι ελεύθερο πουλί κι όχι στον άνδρα θύμα.
Ανοίγομαι στο πέλαγο κι αφήνω αμανάτι,
σ’ όποιο κάνει τον ζόρικο, το μαύρο μου το γάτη
23/12/2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου