Όνειρο εαρινής νυχτός

Σαν τα πανιά ε-σκίστηκαν, τα όνειρα ένα βράδυ
και το καραβοφάναρο, χάθηκε μες στο πούσι
Παιδί τα κένταγε κρυφά, να μην έχουν ψεγάδι,
σαν καπετάνιος νοερά ε- χάιδευε το μούσι.
Τα όνειρα του τρύπησαν, σαν να ‘πεσε σε ξέρα
και Ναύτης ε-μπαρκάρισε, σε πειρατών γαλέρα.
Τώρα ο Ναύτης δεν μπορεί, άρμενα ν’ αρματώσει,
ούτε τα τρύπια όνειρα, μπορεί να τα μπαλώσει.
Στη Μαριγώ τη βάρκα του, κάνει το καπετάνιο,
να ξεγελάσει τ’ όνειρο, την πήρε μ’ ένα δάνειο.
Στη κουπαστή στέκει σκυφτός, τίποτα δεν ορίζει,
ούτε να κρύψει δεν μπορεί, το μάτι που δακρύζει.
Ας ταξιδέψουν ήρεμα, στων βαποριών τις ρότες,
τα όνειρα που χάθηκαν κι ας ήτανε  προδότες.
Ας είναι καλοτάξιδα κι αλλού ας βρουν λιμάνι,
ο Ναύτης πνίγει το καημό, στης πίπας το ντουμάνι..


                                27 Ιούνη 2017

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Άτιτλο 14

                Άτιτλο 14   Μεσάνυχτα στη κουπαστή, κάλμα η θάλασσα, γυαλί. Έχει η Σελήνη εραστή, τον βρήκε στην Ανατολή. Μεσάνυ...