Παίζω στο πιάνο μου χαρούμενο σκοπό.
Γέμισε η αυλή μου με φεγγάρι.
Ένα τραγούδι όμορφο θα πω,
σαν του γιαλού, λευκό μαργαριτάρι.
Απλώνω της ελπίδας τα πανιά,
αφήνω τον καιρό κι όπου με πάει.
Καινούργιος χρόνος πάλι απόψε αρχινά.
Αλήθεια πως περάσαν τόσοι άλλοι?
Το παραθύρι της καρδιάς μου ανοιχτό.
Είχα καιρό να νοιώσω τόσο ωραία.
Το αεράκι που φυσά, είναι αρκετό
κι η συντροφιά μας, όμορφη παρέα.
Πριν λίγο ε-σταμάτησε η βροχή.
Λάμπουν στο φως οι τελευταίες στάλες.
Καινούργια ας κάνουμε απόψε μια αρχή,
του ουρανού, ν’ ανέβουμε τις σκάλες.
Όλες τις νότες μου θα βγάλω στο σεργιάνι
και τις βαρκούλες θα στολίσω στο λιμάνι.
Στις φαντασίας μου τον κόσμο θα βρεθώ.
Έχω καιρό, ως το πρωί να ονειρευτώ.
Ινδία – 30 Δεκέμβρη ‘93
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου