Απόπλους

Στην αποβάθρα μόνη της

τον καημό της πνίγει,

μια μάνα καπετάνισσα,

πριν το παιδί της φύγει.

Άσπρο μαντήλι του κουνά

και τα φιλιά του στέλνει.

Κι αν στέγνωσαν τα χείλη της,

ευχές στο γιο της ψέλνει.

Ο καπετάνιος αμίλητος ,

στέκεται  στη βαρδιόλα.

Τη Μάνα του αποχαιρετά,

που φεύγει, για Αγκόλα.

Μόλα τους κάβους.

Κράτησε μονάχα τη λεντία.

Αν χρειαστεί, βίρα σιγά

ή κάνε εξαρτία.

Πρόσω αργά η μηχανή.

Βάλε δεξιά τιμόνι.

Μαχαίρι ήταν το φιλί

κι ο χωρισμός σκοτώνει.

Σφύριξε τρεις, χαιρέτησε,

 της προκυμαίας τη θλίψη.

Κοιτάζει αλλού για να μη δει

το δάκρυ που πάει να κρύψει.

Η άγκυρα στη θέση της

κι η πλώρη έχει ανοίξει.

Μένει η θλίψη στη στεριά,

πάει ταξίδι η πλήξη.

             Ατλαντικός, 14 Ιούνη ‘95