Κάτω από το φως των αστεριών του
Νότου,
σεργιάνισα μια πανσέληνο νύχτα.
Ώρες ακολουθούσα τη σκιά σου
και τα λυτά στη πλάτη σου,μαλλιά.
Αύγουστος ‘96
Χαμένος μες τη θάλασσα, ποια ρότα να τραβήξω, να βρω βαθύ ωκεανό, τον καημό να πνίξω. Η Τραμουντάνα με τραβά κι η Όστρια μου γνέφει, μου τραγουδά η Ανατολή κι η Δύση παίζει ντέφι. Μου έρχεται μα το Θεό, το μπούσουλα να σπάσω, χωρίς ανεμολόγιο, όπου ποθώ να φθάσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου