Για τους ταξιδευτές της Νιότης

Καλό είναι να ποθείς για να πετάξεις,

διάλεξε όμως που θα πας και πως θα φθάσεις.

Με τη καρδιά και με το νου χάραξε ρότα

μα τους παλιούς ταξιδευτές, σου λέω ρώτα.

Κάτι θα έχουν να σου πουν, σωστά ίσως και λάθη,

μα να θυμάσαι να κρατάς,  μικρό καλάθι.

Τη νιότης τα φτερά, ξένοιαστα φτερουγίζουν,

ψάχνουν να βρούνε τη χαρά, στο άγνωστο ελπίζουν.

Τα όνειρα είναι πουλιά, στον ουρανό πετούνε,

στα σύννεφα χτίζουν φωλιά, τις νύχτες τραγουδούνε.

Μικρός ο κόσμος μια σταλιά, τα όνειρα μεγάλα,

το ψάρι του ωκεανού, δεν ζει ποτέ σε γυάλα.

Όλοι για την Ιθάκη μας, βάζουμε πάντα πλώρη,

άλλος τραβά για Τόκιο κι άλλος για Βαλτιμόρη.

Είναι ταξίδι η ζωή κι η νιότη είναι καράβι,

και για πανιά τα όνειρα, υφαίνει και τα ράβει.

Άμα σχιστούν στο πέλαγος, κλωστή έχει και βελόνι,

φίλος τ’ αγέρα γίνετε και τα πανιά μπαλώνει.

Δύναμη από τα δύσκολα, παίρνει και ταξιδεύει,

και στων κυμάτων τις κορφές, σαν πειρατής χορεύει.

Όταν δεν κάνεις όνειρα κι όταν δεν ταξιδέψεις,

ότι ζητάς δεν θα το βρεις, όσο κι αν το γυρέψεις.

Όταν μ’ ανέμου την ορμή και κύμα δεν παλέψεις,

αυτούς που ταξιδέψανε, άδικα θα ζηλέψεις.

Μη μετανιώσεις σαν χαθείς, στον προορισμό δεν φθάσεις,

αυτόν που δεν ταξίδεψε, στ’ άλμπουρο να κρεμάσεις.

Ταξιδεύοντας στον Ατλαντικό.

Οι κόρες μου ξεκινούν το δικό τους ταξίδι.

Ας είναι καλοτάξιδες

Καλοκαίρι 2002