Ονείροπερπατήματα

Στις γειτονιές του ουρανού ονειροπερπατούσα

Κι ολονυχτίς στον ύπνο μου, τη Γη αναζητούσα.

Ύπνε γιατί με τα’ όνειρο, στον ουρανό με πήγες

κι έχασα τις αγάπες μου και τις χαρές τις επίγειες.

Τ’ άστρα ποτέ δεν ζήλεψα, ούτε τους γαλαξίες,

γιατί αυτά που λάμπουνε, δεν έχουν όλα αξίες.

Ψηλά και στα ουράνια, ποθούν να ανέβουν άλλοι,

μα εγώ στη Γη σαν περπατώ, ψηλά ‘χω το κεφάλι.

Όνειρο χάρη σου ζητώ, στη Γη κατέβασε με

κι ένα ερωτικό φιλί, αν θέλεις κέρασε με.

                                                                      Setubal

                                                                  16/12/2001