Ελπίδα,πρωινό
του ήλιου φως,
στήριγμα
της ζωής και των ονείρων.
Οι
άνθρωποι χωρίς εσένα πως,
θα
εύρισκαν το δρόμο,των Κυθήρων?
Kashima-Japan
Σεπτέμβρης ‘90
Χαμένος μες τη θάλασσα, ποια ρότα να τραβήξω, να βρω βαθύ ωκεανό, τον καημό να πνίξω. Η Τραμουντάνα με τραβά κι η Όστρια μου γνέφει, μου τραγουδά η Ανατολή κι η Δύση παίζει ντέφι. Μου έρχεται μα το Θεό, το μπούσουλα να σπάσω, χωρίς ανεμολόγιο, όπου ποθώ να φθάσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου