Την ομορφιά το όνομα, ποτέ δεν την αλλάζει.
Χαμένος μες τη θάλασσα, ποια ρότα να τραβήξω, να βρω βαθύ ωκεανό, τον καημό να πνίξω. Η Τραμουντάνα με τραβά κι η Όστρια μου γνέφει, μου τραγουδά η Ανατολή κι η Δύση παίζει ντέφι. Μου έρχεται μα το Θεό, το μπούσουλα να σπάσω, χωρίς ανεμολόγιο, όπου ποθώ να φθάσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου