Η μάχη των αισθήσεων

Έκλεισα τα μάτια και σ’ ονειρεύτηκα,

σαν μια κόκκινη,τεθλασμένη φωτογραμμή.

Σαν αστραπή.

Σαν πύρινη γλώσσα,

που σβήνει και χάνεται,

βαθιά μεσ’ τη καρδιά μου.

Μέστωσαν των βυζιών σου οι ρώγες

και τρύπησαν ,

το καλοκαιρινό φόρεμα της νύχτας,

την ώρα που ανέτειλαν δυο άστρα,

τα μάτια σου.

Στο αμυδρό τους φως,

κράτησα τρυφερά το χέρι σου

και η αφή κέρδισε,

στη μάχη των αισθήσεων.

Με της καρδιάς μου τους χτύπους,

ο Έρωτας χειροκρότησε τη Νίκη.

Ο Χρόνος, με χρυσοκλωστές

και με δαφνόφυλλα,

έκλεισε τις πληγές στο τρύπιο φόρεμα,

λίγο πριν ο ήλιος ανατείλει.

Με μια πιρόγα,

κόντρα στο ρεύμα ταξιδεύω.

Μοναχικός και ξεχασμένος ναυαγός,

μεσ’ τα θολά νερά των παραισθήσεων.

Μαντήλι σου κουνώ

και ονειρεύομαι.

                            Νότιος Ατλαντικός

                              13 Γενάρη ‘96