Νεφέλη

Κάνει ο Έρωτας καπρίτσια στην απάνω γειτονιά.

Τραγουδάνε τα κορίτσια και χορεύουν τα παιδιά.

Οι γριές κρυφοκοιτάζουν και οι γέροι αναστενάζουν.

Βγαίνουν χήρες στα μπαλκόνια, τα πουλιά πετούν στα κλώνια.

Έρως βγήκε παγανιά, πόλεμος στη γειτονιά.

Με σαϊτες και με βέλη, ποιος θα κλέψει τη Νεφέλη.

Την Νεφέλη δεν την μέλει και χαμόγελα δεν θέλει.

Λεύτερη είναι σαν πουλί, δεν χαρίζει το φιλί.

Βάζει  ο έρωτας σημάδι, της  Νεφέλης τη καρδιά

κι από ζήλια στο σκοτάδι, άστραψε μια μαχαιριά.

Θρήνος ‘γιναν τα τραγούδια, έπαυσαν και οι χοροί

δάκρυσε κι αυτός ο Χάρος, τη Νεφέλη τη νεκρή.

                                                                              Ατλαντικός, Ιούνης ‘95