Απόνερα

Στ’ απόνερα που άφηνε, πίσω της η προπέλα,

έπνιγα χρόνια τον καημό, που ‘χα για μια κοπέλα.

Βουβός ήταν ο πόνος μου, βαθύ ήταν το σαράκι

και στα ταξίδια πουθενά, δεν βρήκα την Ιθάκη.         

Όταν ο Ναύτης στέκεται, αμίλητος στη πρύμη

κάνει το πόνο αμανέ, τον καημό ταξίμι.

Σαλπάρει ο νους του νοερά και μόνος ταξιδεύει,

αλλού πάνε τ’ απόνερα κι αλλού η καρδιά οδεύει.

                                                      13 Μάη 2016