Μας κυβερνούνε παπαγάλοι,
σήμερα αυτοί,αύριο άλλοι.
Δεν διαφέρουν βασικά,
έχουν ίδια αφεντικά.
Όταν βγαίνουν στα μπαλκόνια,
κορδωμένοι σαν παγόνια,
ρίχνουν λάσο και σχοινί,
Κι όλοι τους χειροκροτούμε
και τη πείνα μας ξεχνούμε.
Νοιώθουμε σαν νικητές,
που νικήσαν τους ληστές.
Μας φλομώνουνε στο ψέμα
και δεν βλέπουμε το ρεύμα.
Μας παρασέρνουν στα βαθιά
κι όποιος ξέρει κολυμπά.
Ο χορός καλά κρατεί
και το δίκιο αδυνατεί.
Μας χρυσώνουνε το χάπι
κι άσπρο λένε τον Αράπη.
Τ’ αφεντικά κρυφογελάνε,
που έτσι κι αλλιώς μας κυβερνάνε.
Δεν τους καίγεται καρφί,
όποιος κι αν είναι στη κορφή.
Αδιάφορα τάχα μου σφυρίζουν,
μα όλα στα κρυφά ορίζουν.
Με το χρήμα αγοράζουν,
τους πολιτικούς που κράζουν.
Ας βουλιάξει το καράβι,
άλλο θα ‘βρουν παραγάδι.
Να το πω μα τι ωφελεί?
Δεν βουλιάζουν οι φελλοί!
22 Μάη ‘94
Ινδικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου