Μέρωμα

 

                     Μέρωμα

 

Απάνω σε ψηλό βουνό, σε ριζιμιό χαράκι,

λιαζόταν ένας αετός, μαζί μ’ ένα γεράκι.

 

Φιλιώσαν τ’ άγρια πουλιά και σιγοκουβεντιάζουν,

χαίρονται όλα τα όμορφα, του κόσμου που κοιτάζουν.

 

Κι άλλα πουλιά, μικρά πουλιά ολόγυρα πετούνε,

και παίζουνε χαρούμενα και γλυκοκελαηδούνε.

 

Χτίζουν φωλιές, γεννούν πουλιά και ζούνε μες στη φύση,

για τα καλά και τα κακά,  η αγάπη, θα βρει λύση.

 

Ζευγάρωσε[A1]  ο αετός  μ' όμορφη γερακίνα,

και αετογερακόπουλα θα ρθουν τον άλλο μήνα.

 

Απάνω στο ψηλό βουνό και στου γκρεμού το φρύδι,

ζευγάρωσαν τα δυο πουλιά και μέρωσε το φίδι.

 

Τα καμαρώνει ο βοσκός και λέει στο βοσκάκι,

φέρε το τσούκο με κρασί, τυρί απ' το δισάκι.

 

Να πιούμε να σουρώσουμε, μήπως φτερά μας βγούνε,

στις πλάτες και στον ουρανό, με τα πουλιά να ζούμε.

 

“Φτερά εμείς οι άνθρωποι, δεν βγάζουμε πατέρα”,

για να μερώσουμε κι εμείς, θα παίξω τη φλογέρα.

 

Για τα πουλιά θα τραγουδώ,  θα λέω μαντινάδες,

μπας και μερώσουν οι άνθρωποι, που  κάνουμε καυγάδες.

 

                                                         26/ Μάη 2022

---

 [A1]