Γλυκιά η Επέτειος κι η Μοναξιά μεγάλη!


Στη φωτογραφία σου,σε κοιτώ στα μάτια.
Το σκοτάδι χάνεται, με φωτίζουν τ΄ άστρα.
Τα γαλάζια γράμματα,πάνω στο τραπέζι,
μ’ αναμνήσεις όμορφες,η καρδιά μου παίζει.

Όλα είναι όμορφα,όταν σε θυμάμαι,
να κρατάς το χέρι μου και να προχωράμε.
Τα λουλούδια ανθίζουνε μέσα στον χειμώνα,
το χαμόγελο σου,κόκκινη ανεμώνα.

Όλα είναι όμορφα,όταν σε θυμάμαι,
να μου σιγοτραγουδάς,τ’ άστρα να μετράμε.
Είν’ ο κόσμος όμορφος με τα βάσανα του,
στ’ όνειρο μας βλέπουμε, μόνο τα καλά του.

Όλα είναι όμορφα,όταν σε θυμάμαι,
μ’ ένα σου χαμόγελο, τ’ άσχημα ξεχνάμε.
Τ’ αηδόνι κελαηδεί πάλι στην αυλή μας
κι όρκος στην αγάπη μας,το ζεστό φιλί μας.

Στη φωτογραφία σου και στα γράμματα σου,
                              κάνω όνειρα γλυκά,που ‘ναι και δικά σου.                                
Αγάπη, στην Αγάπη μας,στέλνω χρόνια πολλά,
λουλούδια,τριαντάφυλλα κι ερωτικά φιλιά.

         Ισημερινός – 10 Αυγούστου ‘90                      

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ατιτλο 11

  Κάτω από τη φυλλωσιά , του γέρο πλάτανου, σμίγοντας τα όνειρα μας, χτίζαμε το Μέλλον. Ήταν ανθρώπινα, ζεστά και σαν το μπόι ...